Lisanne De Gendt
Biografie
Lisanne De Gendt (1995) studeerde Taal- en Letterkunde aan de Universiteit Gent. In 2021 verscheen haar debuutroman 'Toen liefde leven werd', en in 2023 verscheen haar tweede roman 'Kruisbestuiving', allebei bij Uitgeverij Horizon.
De Gendt schrijft over maatschappelijke verwachtingen, persoonlijke verlangens en de tweestrijd daartussen. Ze onderzoekt hoe die innerlijke worsteling relaties doet wankelen. Ze is gefascineerd door (on)vruchtbaarheid, vrouwelijkheid en eenzaamheid – thema’s die ze in haar romans vanuit verschillende hoeken belicht. Daartussen manoeuvreert ze zich in een poging haar eigen gevoel van overbodigheid te temmen.
Lezingen
Lisanne houdt niet van strakke presentaties, maar verkiest een open gesprek, liefst met een kleine groep die ze met eenvoudige vragen kan betrekken in haar verhaal. Waarover en hoe ze schrijft probeert Lisanne te illustreren aan de hand van fragmenten.
De lezing van Lisanne vertrekt vanuit de weg die ze zelf heeft afgelegd om schrijfster te worden. Een weg die werd getekend door faalangst. Haar kinderdroom werd een nachtmerrie, die haar zo verlamde dat ze niets meer op papier durfde te zetten. In een proces van vallen en opstaan leerde Lisanne langzaam de ander los te laten en te schrijven voor zichzelf.
Haar eigen verhaal koppelt ze aan de thematieken in haar eerste roman. In 'Toen liefde leven werd' schrijft ze over hoe moeilijk het is tussen alle verwachtingen van anderen je eigen verlangens te herkennen. Ze heeft het over dromen, vooral over durven dromen, en het gevaar van je ambities spiegelen aan die van anderen. Kortom: over alle zorgen die het vinden van je eigen plek met zich mee brengt.
In haar tweede roman graaft Lisanne dieper in het vrouwbeeld dat de maatschappij nog steeds verwacht: dat van de zorgende moeder. Wat als je niet aan dat beeld beantwoordt, omdat je geen moeder wilt of kunt worden? In 'Kruisbestuiving' vertelt Lisanne het verhaal van twee zussen: de ene wil geen kinderen, de andere kan er geen krijgen. Daarom besluit de ene zus aan de andere een eicel te doneren. Via hun verhaal heeft ze het over thema’s als onvruchtbaarheid, vrouwelijkheid en ouderschap.
Voor beide verhalen vertrok Lisanne vanuit haar eigen persoon, maar toch schrijft ze niet over zichzelf. Ze licht toe hoe ze in haar schrijfproces afstand neemt van zichzelf: ze kneedt personages die ze projecteert op haar omgeving tot ze een eigen stem hebben.
Uiteraard staat niets in steen, Lisanne luistert graag naar de wensen van een organisator.
