Katrien Vanderschoot
Biografie
Wie Katrien Vanderschoot (1967) zegt, zegt Afrika. Meer bepaald de Grote Meren, waar ze sinds 1994 als radiojournalist van de VRT-nieuwsdienst reportages heeft gemaakt over historische gebeurtenissen en diepmenselijke verhalen. Katrien heeft zich sindsdien laten meeslepen door de getuigenissen van de Afrikanen zelf. Van presidenten tot landbouwers en herders, van verkrachte vrouwen tot verontwaardigde jongeren, van hulpverleners tot plaatselijke verplegers. Haar voornaamste drijfveer is het humanisme: een stem geven aan de stemlozen, die maar al te vaak niet tot in de Vlaamse huiskamers worden gehoord.
Over de Rwandese genocide in 1994 schreef ze 'Graven in Rwanda' (WPG Uitgevers, 1998). In mei 2022, verscheen 'De kinderen van Oost-Congo. Bevrijden met wapens of woorden' (Pelckmans), literaire non-fictie en een persoonlijke terugblik op 25 jaar revolutie in Congo. Met de verhalen van ex-kindsoldaat Isaac en mensenrechtenactiviste Rebecca probeert Katrien Vanderschoot een concrete en beklijvende inkijk te geven in de recente geschiedenis van Congo. Nu er verkiezingen in aantocht zijn, is het meer dan ooit belangrijk om waarheid van propaganda te onderscheiden.
De auteur is germanist (KU Leuven 1989) en Master of Arts in English Literature (University of Hull 1990). Ze werkt als journalist bij VRT NWS, voor radio, tv en online. Ze geeft ook lezingen in scholen en voor een breed publiek. Katrien won de Belfius persprijs voor radiojournalistiek in 2014 (Vervolgverhalen) en in 2017 (Einde mandaat Kabila).
Uitgelichte titels
De kinderen van Oost-Congo. Bevrijden met wapens of woorden
Lezingen
Het is Katriens dagdagelijkse beroep om complexe materie op een heldere manier uit te leggen. Natuurlijk past ze zich daarvoor aan aan het publiek.
- In scholen probeert ze met powerpoints, concrete voorbeelden en interactie het inlevingsvermogen van de leerlingen te prikkelen. Ze kunnen zich - dat heeft ze al gemerkt - de situatie van Isaac en Rebecca goed inbeelden en daarmee ook hun leerstof (over het koloniale en postkoloniale tijdperk) beter verwerken.
- Bij lezingen voor socioculturele verenigingen en dergelijke, speelt Katrien iets meer in op kennisoverdracht (geschiedenis, actualiteit). Maar het publiek boeien, met heldere powerpoints en audiovisuele illustraties, blijft haar belangrijkste doelstelling.
Praktisch
- Bij een lezing moet er een beamer (of ander toestel) aanwezig zijn om een powerpoint te tonen.
- Natuurlijk moet het geluid van mijn micro en van de beamer ook werken, anders wordt Katrien een beetje zenuwachtig.
- Voor de auteur telt vooral dat mensen geïnteresseerd zijn, niet hoe groot de groep is.
