Ephameron
Biografie
Het pseudoniem van Ephameron (1979) refereert naar de vluchtigheid en de veranderlijkheid van het leven. In haar werk toont de kunstenaar zowel een onbevangen als indringende kijk op de wereld om haar heen en doet ze verslag van de intieme, onopvallende drama’s die samen een mensenleven vormen. Ephameron publiceerde werk in talrijke media, waaronder The New York Times, L’Echo, De Standaard, De Tijd en Knack Weekend. Ze neemt deel aan en cureert tentoonstellingen over de hele wereld, en is artistiek directeur van het grafische kunstenfestival Grafixx. Ephameron studeerde illustratieve vormgeving en schilderkunst, en promoveerde als Doctor in de Kunsten aan LUCA School of Arts, waar zij ook doceert.
Lezingen
1. NOOIT MEER ALLEEN
Voor ‘Nooit meer alleen’ (Oogachtend, 2021) weefde Ephameron ervaringen van jonge ouders samen tot een gevoelig en sfeervol beeldverhaal. Zij ging op zoek naar een gemeenschappelijke beleving van een ingrijpende levensgebeurtenis — de geboorte van een eerste kind. Zeven hoofdstukken bieden elk een andere blik op nieuw leven, want na de komst van een kind ben je nooit meer alleen, maar ook nooit meer alleen.
2. WIJ TWEE SAMEN
Ephameron tekende en schreef een autobiografisch verslag over de manier waarop de ziekte van haar vader — primair progressieve afasie — zijn omgeving het afgelopen decennium raakte. In haar typerende collagestijl, waar geen lijn of kleurvlak verloren staat, vertelt de auteur een aangrijpend verhaal waarin woord en beeld elkaar aanvullen tot een caleidoscopisch geheel. Waar de visuele chaos soms tot verwarrende abstractie leidt, brengt de kwetsbare tekst je weer terug naar de melancholische herkenbaarheid van Ephameron.
