Virginie Platteau
Biografie
Als Germaniste en journaliste koestert Virginie Platteau (1978) een uitgesproken liefde voor taal, voor hoe we de wereld en de verbeelding in taal vormgeven. Ze gaf jarenlang Engels en Nederlands op een school in Brussel en schreef intussen voor culturele en literaire magazines. Momenteel is ze redactielid bij literair tijdschrift Deus ex Machina en columniste en recensente voor Tertio. Als freelance cultuurjournaliste schrijft ze geregeld voor Poëziekrant, De Lage Landen, Rekto:Verso en De Standaard. Ze is docente aan de opleiding journalistiek van Arteveldehogeschool.
Al jaren fascineert de stilte haar mateloos, in alle facetten. Geluidsoverlast en overprikkeling, de nood aan en tegelijk angst voor rust, de impact van (gebrek aan) stilte op een leerproces en de voorwaarde van stilte voor creatie. Stilte is zoveel meer dan de afwezigheid van geluid. Het is geen leegte maar een onvermoed rijk domein van mogelijkheid, van weerklank, van zindering. Daarover kan Virginie Platteau moeilijk zwijgen.
Recent publiceerde ze 'Hoe luidt de stilte? ' bij uitgeverij Letterwerk. In 2021-2022 was ze co-curator van het Mechelse stadsfestival Zinderende Stilte. Virginie geeft workshops, lezingen en masterclasses aan verenigingen en scholen rond het belang van stilte voor gezondheid, voor het creatieve proces, voor innerlijke groei en burn out preventie. Zowel kleuters, lagere schoolklassen, middelbare scholieren als studenten mocht ze al vakkundig de stilte laten ingaan in een interactieve sessie. In haar lezingen betrekt ze poëzie en literatuur, kunst en muziek. Ze verwijst graag naar de talrijke auteurs die stilte zochten en zo inspiratie vonden in de natuur, in kunst, in hun innerlijke verbeeldingswereld.
Uitgelichte titels
Hoe luidt de stilte? Een kleine filosofie van de stilte
Lezingen
Wie luistert naar de stilte, hoort veel. Lezen is wellicht de makkelijkste manier om de stilte te ontdekken. Die rustige plek waar alles mogelijk is, waar dromen ontstaan en ideeën plots opkomen. Waar de verbeelding wordt geprikkeld en waar moeilijke dingen even kunnen bezinken. Met tekstfragmenten worden de persoonlijke ervaringen omkaderd, met literaire verwijzingen kan het publiek verder. En vooral: tijdens de lezing de weldaad ervaren van stille concentratie, het samen ‘even alleen’ zijn met verhalen of gedichten die in stilte tot je spreken. Het is een ervaring die veel mensen (jongeren en ouderen) deugd doet en aanspoort om er zelf af en toe de tijd voor te nemen. De aangereikte tekstfragmenten zijn daartoe een uitnodiging.
Zoveel mensen zijn op zoek naar wat stilte. Rust, ruimte en tijd die open en niet-ingevuld zijn. Maar de stilte jaagt ook schrik aan. Want stilte is verveling, zo lijkt het. Gebrek aan impulsen of afleiding confronteert je met een leegte. Kan die stille leegte ook meer inhouden? Een openheid en weerklank, een zindering, een mogelijkheid? In mijn boek onderzoek ik onze dubbelzinnige relatie tot stilte. We kijken naar de betekenis van stilte in de kunst en in de literatuur en ervaren het belang van stilte. We leven in oorverdovende tijden, met een verslavende stroom aan prikkels die velen niet meer aankunnen. Maar is akoestische stilte de enige voorwaarde tot rust? En waar vind je die nog?
Doorheen de kunst- en literatuurgeschiedenis blijkt stilte een noodzakelijke voorwaarde om tot creatie te komen. Stilte is vaak onderwerp van kunst, in verschillende disciplines. Poëzie is het genre dat het dichtst op de grens van stilte komt, ernaar reikt, de stilte toelaat en tegelijk doorbreekt. In deze drukke tijden kan poëzie een vorm van verstilling zijn.
Aan de hand van fragmenten uit de Nederlandstalige en wereldliteratuur wil deze lezing de stilte toelaten in verschillende vormen. Welke stilte kan een bron of uitdaging zijn voor (jonge) mensen vandaag? Taalspel, muzikaliteit van poëzie, verbeelding en de durf om stiltemomenten te laten ontstaan, staan centraal in deze sessie. Hierbij vertrekt Viriginie van beelden uit de kunst, poëzie en literaire fragmenten om tot beleving van verschillende stilte-ervaringen te komen. De voorbeelden variëren volgens leeftijdsgroep. Telkens is er veilige ruimte voor een persoonlijk moment van inkeer, versterkt en gekaderd door de tekstfragmenten, gedragen door de groep. Een rustpunt dat tegelijk kan inspireren om zelf verder op zoek te gaan naar de stilte (en de tekst) die bij je past.
Praktisch
- Afhankelijk van de grootte van de groep is het fijn om voldoende ruimte ter beschikking te hebben waar de toehoorders comfortabel kunnen zitten. Tafels zijn niet nodig.
- Als organisator voorzie je een projector met speakers en een goede internetconnectie.
- Bij lezingen voor kleuters vindt Virginie het fijn om een ruimte te hebben waar ze comfortabel op de grond kunnen zitten, liefst met kussens of matten. Een projector is dan niet nodig.
