Emiliano Acosta

Lezingen

De lezing is geen universiteitshoorcollege over Plato’s filosofie. De deelnemers zullen geen bespreking van Plato voorgeschoteld krijgen die hun de lectuur van Plato’s werk kwijtscheldt of de indruk opwekt dat het niet nodig is om zelf Plato te lezen. Precies het tegendeel: het doel van de lezing is wat er in de titel van het boek staat aangekondigd: ‘Plato lezen’, namelijk dat het publiek zin krijgt om zelf, dus zonder wegwijzers, de façades en de achterkamers van Plato te verkennen en zo deel te nemen aan de serene vreugde en het intellectuele genot van deze leeservaring. Emiliano wil met dit boek en zijn lezingen iets doen tegen het overbodige vooroordeel dat filosofie alleen toegankelijk zou zijn voor een heel select publiek.

De lezing begint met een uitleg van de titel van het boek waarbij Emiliano over de inspiratiebronnen voor het boek vertelt: dit was niet alleen Plato maar ook Nietzsche’s bewondering voor hem, Heideggers notie van ‘lezen’ en Althussers concept van ‘lecture coupable’ in zijn Lire Le Capital. Het gaat ook over wat lezen betekent, in het licht van de oorspronkelijke betekenis van het Nederlandse woord ‘lezen’: verzamelen, inzamelen, plukken. Dan bespreekt hij de hoofdthema’s van zijn boek, altijd met een verwijzing naar Plato’s werken. Ook besteedt hij aandacht aan ‘fake news’ over Plato en Socrates (bijvoorbeeld dat de platonische liefde een concept van Plato is, dat Plato een moralist is of dat Plato geen rekening houdt met de lichamelijkheid) en hoe dit enkel te detecteren valt in artikels en handboeken door zelf Plato te lezen. Tijdens de lezing vertelt Emiliano eveneens over het schrijfproces, onder andere over het gevoel/de existentiële behoefte om iets aan de anderen te willen te vertellen, de onvermijdelijke eenzijdigheid van elke interpretatie en de problemen die inherent zijn aan elke vertaling van filosofische teksten. Hij illustreert dat aan de hand van een selectie van passages van zijn boek.

De bespreking gebeurt in interactie met de deelnemers, bijvoorbeeld door allemaal samen of in groepen een fragment van Plato’s dialogen te lezen en door vragen aan het publiek te stellen. Het geven van lezingen heeft Emiliano geleerd hoe productief (en, toegegeven, soms confronterend) het is om over de betekenis van zijn eigen werk met zijn lezers te spreken. Hij heeft ook kunnen merken hoe het idee dat mensen over zichzelf hebben als lezers verandert nadat ze zelf iets van Plato hebben gelezen.