Christine Van den Hove werd in 1957 geboren in Ninove. Ze studeerde in Gent en woonde en werkte lange tijd in Antwerpen. Sinds 2012 woont ze in een bergdorp in de Franse Pyreneeën. Ze schrijft er romans, kortverhalen, gedichten en blogberichten.
Het huwelijk, een gefictionaliseerde familiegeschiedenis, was haar eerste voltooide roman. Toen dit boek niet meteen een uitgever vond, schreef ze Colombe, een fictieve roman, gesitueerd in de negentiende eeuw, in het diepe zuiden van Frankrijk.
Colombe werd in november 2019 uitgegeven bij uitgeverij Kartonnen Dozen, de enige LGBTQ-uitgeverij in Vlaanderen en Nederland, en werd opgemerkt door Literatuur Vlaanderen en Flanders Literature. Kort daarop vond Het huwelijk een Nederlandse uitgever: de Wereldbibliotheek. Het huwelijk is een door en door Vlaams boek, niet alleen in de taal van de personages die hun verhaal vertellen, ook in de historische context van de twintigste eeuw en het decor en de gebruiken van die tijd.
Christine Van den Hove publiceerde eerder al kortverhalen in o.m. De Brakke Hond, WeL, Opspraak, Den Hopsack. De verhalen Brave meisjes, Er waren geen wolven meer, en Kippies zwemvest werden getipt op Azertyfactor.be.
Met de bedoeling haar proza naar een hoger niveau te brengen begon ze zich na haar debuut toe te leggen op poëzie. Toen ook haar gedichten regelmatig getipt werden op Azertyfactor.be (o.m. door Luuk Gruwez, Moya De Feyter, Annemieke Dannenberg, Vitalski) startte ze een leertraject. Ze volgde en volgt nog cursussen bij o.m. Ingmar Heytze en Ester Naomi Perquin. Tegelijk geeft ze zelf inspiratiegerichte workshops voor aankomende dichters.
Het huwelijk, een gefictionaliseerde familiegeschiedenis, was haar eerste voltooide roman. Toen dit boek niet meteen een uitgever vond, schreef ze Colombe, een fictieve roman, gesitueerd in de negentiende eeuw, in het diepe zuiden van Frankrijk.
Colombe werd in november 2019 uitgegeven bij uitgeverij Kartonnen Dozen, de enige LGBTQ-uitgeverij in Vlaanderen en Nederland, en werd opgemerkt door Literatuur Vlaanderen en Flanders Literature. Kort daarop vond Het huwelijk een Nederlandse uitgever: de Wereldbibliotheek. Het huwelijk is een door en door Vlaams boek, niet alleen in de taal van de personages die hun verhaal vertellen, ook in de historische context van de twintigste eeuw en het decor en de gebruiken van die tijd.
Christine Van den Hove publiceerde eerder al kortverhalen in o.m. De Brakke Hond, WeL, Opspraak, Den Hopsack. De verhalen Brave meisjes, Er waren geen wolven meer, en Kippies zwemvest werden getipt op Azertyfactor.be.
Met de bedoeling haar proza naar een hoger niveau te brengen begon ze zich na haar debuut toe te leggen op poëzie. Toen ook haar gedichten regelmatig getipt werden op Azertyfactor.be (o.m. door Luuk Gruwez, Moya De Feyter, Annemieke Dannenberg, Vitalski) startte ze een leertraject. Ze volgde en volgt nog cursussen bij o.m. Ingmar Heytze en Ester Naomi Perquin. Tegelijk geeft ze zelf inspiratiegerichte workshops voor aankomende dichters.