Leo Pleysier (1945) is schrijver. Hij was een tijdlang onderwijzer in zijn geboortedorp, maar werkt sinds 1990 als zelfstandig auteur. Hij brak bij het grote publiek door met zijn roman 'Wit is altijd schoon', genomineerd voor de AKO literatuurprijs en bekroond met onder andere de F. Bordewijkprijs en de Dirk Martensprijs. Het boek heeft ondertussen de status verworven van 'Vlaamse klassieker'.
Kenmerkend voor Pleysiers werk, dat werd vertaald in het Duits, zijn de combinatie van montagetechniek en een meeslepende vertelwijze, eenvoud en taalvirtuositeit. In 2015 kwam 'Familiealbum' uit, een bundeling van vijf van Pleysiers romans. Met zijn debuut, de verhalenbundel 'Mirliton', won hij de Stijn Streuvelsprijs 1971. In 1984 ontving hij de Arkprijs voor het Vrije Woord voor 'Kop in kas', het derde deel van zijn drieluik 'Waar was ik weer?' dat eerder ook al de Eugène Baieprijs gewonnen had. Voor zijn roman 'De gele rivier is bevrozen' kreeg Pleysier zowel de Literatuurprijs van de Vlaamse provincies 1994 als de Cultuurprijs van de Vlaamse gemeenschap 1996.
Kenmerkend voor Pleysiers werk, dat werd vertaald in het Duits, zijn de combinatie van montagetechniek en een meeslepende vertelwijze, eenvoud en taalvirtuositeit. In 2015 kwam 'Familiealbum' uit, een bundeling van vijf van Pleysiers romans. Met zijn debuut, de verhalenbundel 'Mirliton', won hij de Stijn Streuvelsprijs 1971. In 1984 ontving hij de Arkprijs voor het Vrije Woord voor 'Kop in kas', het derde deel van zijn drieluik 'Waar was ik weer?' dat eerder ook al de Eugène Baieprijs gewonnen had. Voor zijn roman 'De gele rivier is bevrozen' kreeg Pleysier zowel de Literatuurprijs van de Vlaamse provincies 1994 als de Cultuurprijs van de Vlaamse gemeenschap 1996.