PHILIP HOORNE (Kortrijk, 1964) is dichter, schrijver, publicist, recensent en bloemlezer. In november 2002 verscheen 'Niets met jou' als het eerste nummer in de Sandwich-poëziereeks onder redactie van Gerrit Komrij. Dit debuut werd genomineerd voor de Vlaamse Debuutprijs 2003. In mei 2004 verscheen dan zijn tweede dichtbundel 'Inbreng nihil’, die werd genomineerd voor de J.C. Bloemprijs 2005. In 2005 verscheen dan 'Het ei in mezelf.' In december 2009 verzamelde hij de beste gedichten uit zijn eerste drie bundel, aangevuld met nieuw werk, in 'Grootste Hits! De Jaren Nul', een publicatie bij Uitgeverij Van Gennep.
In 2003 stelde hij de bloemlezing 'Antwerpen, de stad in gedichten' samen, en in 2007 'Trouw, rouw en andere feestelijkheden', een keuze uit het verzameld dichtwerk van Patricia Lasoen. Eveneens in 2007 verscheen zijn prozadebuut, de hilarische verhalenbundel 'Het vlees is haar'.
Het werk van Philip Hoorne verscheen in menig literair tijdschrift in Vlaanderen en Nederland, en is opgenomen in alle belangrijke hedendaagse poëziebloemlezingen. Hoorne is de oprichter en bezieler van de veelbesproken en -geprezen en inmiddels ter ziele gegane poëzierecensiewebsite Poëzierapport Hij heeft een slapende weblog 'Philip Hoorne Schrijft!' Daarnaast was hij jarenlang de vaste poëzierecensent van Knack en occasionele medewerker aan Poëziekrant, Awater, The Low Countries, Plebs en het wielertijdschrift De Muur.
De gedichten van Philip Hoorne lenen zich uitstekend voor de literaire podia. Zijn naam prijkte op de affiche van o.a. Par monts et par mots, het Bram Roza Festival, de literaire revue n.a.v. 20 jaar De Brakke Hond, de Nacht der Poëten, Sappho, Dichters in de Prinsentuin, het Tuinfeest te Deventer, Dichter aan Huis, de Wintertuin, Onbederf’lijk Vers, Poëtisch Aperitief, het Huis van de Poëzie, de Literaire Living en Poemtatapoëzie.
Door het publiek van de Literaire Stichting Jambe te Delft werd hij verkozen tot Dichter van het Jaar, seizoen 2002-2003. Begin 2012 verscheen de poëziebloemlezing 'De Nederlandstalige poëzie in pocketformaat', een samenwerkingsverband met Chrétien Breukers. Eveneens in 2012 verscheen zijn vijfde, in de pers bejubelde dichtbundel 'Het is fijn om van pluche te zijn' bij Uitgeverij Van Gennep, en in januari 2013 'Dansen tot na sluitingstijd' een bundeling van de beste recensies van Poëzierapport, door hemzelf en door anderen. In 2015 kwam 'Kaas treft geen schuld tot het tegendeel bewezen is', wederom een poëziebundel, uit. Op 1 februari 2019 publiceerde hij zijn zevende dichtbundel, getiteld 'Het dikke meisje en de ziener'. Deze verscheen bij uitgeverij In de Knipscheer. Philip Hoorne is ook fotograaf.
In 2003 stelde hij de bloemlezing 'Antwerpen, de stad in gedichten' samen, en in 2007 'Trouw, rouw en andere feestelijkheden', een keuze uit het verzameld dichtwerk van Patricia Lasoen. Eveneens in 2007 verscheen zijn prozadebuut, de hilarische verhalenbundel 'Het vlees is haar'.
Het werk van Philip Hoorne verscheen in menig literair tijdschrift in Vlaanderen en Nederland, en is opgenomen in alle belangrijke hedendaagse poëziebloemlezingen. Hoorne is de oprichter en bezieler van de veelbesproken en -geprezen en inmiddels ter ziele gegane poëzierecensiewebsite Poëzierapport Hij heeft een slapende weblog 'Philip Hoorne Schrijft!' Daarnaast was hij jarenlang de vaste poëzierecensent van Knack en occasionele medewerker aan Poëziekrant, Awater, The Low Countries, Plebs en het wielertijdschrift De Muur.
De gedichten van Philip Hoorne lenen zich uitstekend voor de literaire podia. Zijn naam prijkte op de affiche van o.a. Par monts et par mots, het Bram Roza Festival, de literaire revue n.a.v. 20 jaar De Brakke Hond, de Nacht der Poëten, Sappho, Dichters in de Prinsentuin, het Tuinfeest te Deventer, Dichter aan Huis, de Wintertuin, Onbederf’lijk Vers, Poëtisch Aperitief, het Huis van de Poëzie, de Literaire Living en Poemtatapoëzie.
Door het publiek van de Literaire Stichting Jambe te Delft werd hij verkozen tot Dichter van het Jaar, seizoen 2002-2003. Begin 2012 verscheen de poëziebloemlezing 'De Nederlandstalige poëzie in pocketformaat', een samenwerkingsverband met Chrétien Breukers. Eveneens in 2012 verscheen zijn vijfde, in de pers bejubelde dichtbundel 'Het is fijn om van pluche te zijn' bij Uitgeverij Van Gennep, en in januari 2013 'Dansen tot na sluitingstijd' een bundeling van de beste recensies van Poëzierapport, door hemzelf en door anderen. In 2015 kwam 'Kaas treft geen schuld tot het tegendeel bewezen is', wederom een poëziebundel, uit. Op 1 februari 2019 publiceerde hij zijn zevende dichtbundel, getiteld 'Het dikke meisje en de ziener'. Deze verscheen bij uitgeverij In de Knipscheer. Philip Hoorne is ook fotograaf.